Adriatische Zee en Weer

Feiten over de Middellandse Adriatische Zee

De Adriatische Zee is het noordelijkste deel van de Middellandse Zee. Het strekt zich uit van de Straat van Otranto (waar het aansluit op de Ionische Zee) naar het noordwesten waar het eindigt in de regio Veneto in Italië. Er zijn meer dan 1.300 eilanden in de Adriatische Zee en de meeste daarvan liggen langs de Kroatische kust.

Diepte van de Adriatische Zee

De Middellandse Adriatische Zee is verdeeld in drie verschillende delen in relatie tot de diepte:

1. Noordelijk Bekken: De noordelijke delen van het Adriatische bekken in de buurt van Istrië zijn relatief ondiep en bereiken een diepte van 50 meter. De temperatuur van deze warmere wateren is relatief hoog en heeft talrijke zeedieren. Daarom staat het noordelijke Adriatische zeeoppervlak bekend om zijn visserij en andere wateractiviteiten.
2. Centraal Bekken: Naar het zuiden vanaf het schiereiland Istrië begint de bodemtopografie te hellen in een trechterachtige formatie die een verticale vallei vormt tussen het eiland Žirje ten zuiden van Slovenië en de zuidoostelijke regio van Italië. De maximale diepte is ongeveer 240 meter diep. Het oppervlaktewater van het bekken is warm en onder het oppervlaktewater zijn veel lagere temperaturen, wat een omgeving creëert die geschikt is voor een grote verscheidenheid aan zeeleven.
3. Zuidelijk Bekken: Het zuidelijke Adriatische gebied heeft de diepste wateren, vooral in de buurt van het Palagruža-rif, waar de zeebodem steil afdaalt tot een maximale diepte van 1.233 meter. Dit bekken is nauw verbonden met de Ionische Zee, waardoor diepere en koudere mediterrane stromingen binnenkomen die de waterbeweging en de diversiteit van het zeeleven beïnvloeden.

Een van de belangrijkste aspecten die bijdraagt aan de ecologische diversiteit van de Middellandse Adriatische Zee is de topografie, aangezien men een onderscheidende plek kan vinden om te zwemmen en de schoonheid van het waterleven en fascinerende bezienswaardigheden voor duikliefhebbers te waarderen.

Zeebodem van de Middellandse Adriatische Zee

De onderwaterlandvormen van de Adriatische Zee worden gekenmerkt door de verschillende processen van tektoniek, erosie en sedimentafzettingen die door de tijd en geschiedenis op natuurlijke wijze zijn gevormd tot een van de meer complexe regio's van de zeebodem:

• Tektoniek en Erosie: Enkele miljoenen jaren geleden leidden tektonische krachten op de aardkorst tot het dalen en stijgen van delen van de zeebodem, waardoor de topografie van de Adriatische zeebodem ontstond. Die delen van het aardoppervlak die vers land waren, liggen allemaal onder zeeniveau en hebben daarom een onregelmatige vorm en contouren.
• Sedimentatie: Sedimentafzettingen van riviermondingen samen met sedimenten van kusterosies worden langs de zeebodem afgezet, waardoor geleidelijk tektonische bewegingen en mineralen worden aangevuld. Hoewel de gelaagdheid van bouwmaterialen langzaam en gestaag is, is het nooit eindigend, waardoor een omgeving ontstaat waarin voedingsstoffen zich kunnen vestigen en bepaalde soorten oceaanvegetatie kunnen bevorderen.

Deze dynamische zeebodem biedt ideale habitats voor zeeleven, van zeegrasbedden tot koraalriffen, waardoor de Adriatische Zee een van de meest ecologisch levendige gebieden van de Middellandse Zee is.

Getijden op de Middellandse Adriatische Zee 

Het is belangrijk op te merken dat de getijden in de Middellandse Adriatische Zee mild zijn in amplitude en ja, ze verschillen in hun amplitude in het noordelijke en zuidelijke deel om de volgende redenen.

Zuidelijke Adriatische Zee: De getijden hier zijn vrij zwak met het verschil dat meestal niet meer dan 40 centimeter bedraagt, grotendeels omdat de Adriatische Zee niet diep is uitgesneden met de Middellandse Zee.

Noordelijke Adriatische Zee: Getijdenverschillen zijn in dit gebied vrij uitgesproken met de amplitude, die soms 1 meter bereikt, vooral in regio's zoals de Golf van Triëst langs de Istrische kust. Smalle kanalen en baaien met smalle poorten zullen zelf hoge waterstanden verminderen en daardoor lokale waterstanden verhogen wanneer de getijden binnenkomen.

Soms creëren een volle maan en nieuwe maan op rij en getijdenpatronen van de Adriatische Zee het ritme van de getijden.

Zee Stromingen in de Middellandse Adriatische Zee

Zee Stromingen in de Middellandse Adriatische Zee Zee stromingen zijn een werkelijk fenomeen en de belangrijkste factoren die hun aanwezigheid veroorzaken zijn onder andere temperatuur, wind, druk en zoutgehalte verschillen: 

Hoofdstroom: De stromingen van de Adriatische Zee ontstaan vanaf het schiereiland Istrië langs de Kroatische kust en de noordelijke Adriatische Zee, waarna deze stromingen naar beneden draaien langs de Italiaanse kust en zuidwaarts terugkeren. 

Verticale en Bodemstromingen: Verticale stromingen worden veroorzaakt wanneer er verschillen in temperatuur en dichtheid van wateren tussen de bovenste en onderste lagen bestaan, zodat kouder, dichter water de oorzaak is van een neerwaartse stroming naar de zeebodem. Temperatuurgradiënten veroorzaken ook bodemstromingen, die langzaam bewegen en koelere waterlagen onder warmere stromingen verplaatsen De gemiddelde snelheid van deze stromingen is ongeveer 0,5 knoop wat over het algemeen langzaam is, maar deze stromingen zijn belangrijk omdat ze helpen bij de verplaatsing van warmte naar verschillende locaties in de Adriatische Zee, waardoor de ecosystemen daar rijker worden. 

Zoutgehalte van de Middellandse Adriatische Zee 

De Middellandse Adriatische Zee heeft een gemiddeld zoutgehalte van 38,3 delen per duizend (‰), een cijfer dat regionale variabiliteit vertoont:

• Noordelijke Adriatische Zee: Zoetwaterinstroom verdunt het zoutgehalte, waardoor de noordelijke Adriatische Zee minder zout is dan de centrale en zuidelijke bekkens.
• Centrale en Zuidelijke Adriatische Zee: Hier is het zoutgehalte hoger, dichter bij het algemene gemiddelde van de Middellandse Zee, omdat er minder zoetwaterinvloed is.

De Adriatische Zee ontvangt ongeveer een derde van het totale zoetwater dat de Middellandse Zee binnenkomt, wat van invloed is op de zoutgehaltes. Deze zoutgradiënt ondersteunt diverse mariene habitats, van brak water nabij riviermondingen tot zoutere zones in diepere delen van de zee.

Temperatuur van de Middellandse Adriatische Zee 

De Middellandse Adriatische Zee vertoont aanzienlijke temperatuurveranderingen gedurende de seizoenen:

• Winter: De gemiddelde temperatuur van het oppervlak is 11 graden Celsius, wat kan dalen tot ongeveer 7 graden Celsius in een aantal noordelijke delen tijdens koude periodes.

• Lente: De temperaturen beginnen te stijgen en rond de 18 graden Celsius, wat impliceert dat het warmere seizoen van de Adriatische Zee is aangebroken.
• Zomer: Oppervlaktetemperaturen variëren van ongeveer 22 tot ongeveer 25 graden Celsius tijdens het zomerseizoen, waardoor het de heetste seizoenstemperatuur voor de Adriatische Zee is. In sommige regio's in het zuiden en gebieden rond Istrië stijgen de temperaturen soms tot ongeveer 27 graden Celsius, wat gunstige omstandigheden creëert voor talrijke wateractiviteiten zoals zwemmen en snorkelen.

Enkele extra temperatuurlaagjes van het water uit de zee, zoals verschillende thermoclines, zijn een kenmerk van de Adriatische Zee. De meeste eerste thermocline-laag bevindt zich op een diepte van 3 tot 5 meter van waterlichamen, terwijl de andere twee verder worden gevonden op respectievelijk 12 en 18 meter diepte. Deze thermoclines zijn meer zichtbaar tijdens het zomerseizoen, terwijl in de winter de watertemperatuur bijna hetzelfde is, ongeacht de diepte van het water.

Golven in de Middellandse Adriatische Zee

Aangezien er niet veel golven ontstaan in de Adriatische Zee, vooral aan de Kroatische kusten die worden beschermd door talrijke eilanden, blijkt het vaak onder relatief lage golfdruk te staan.

Gemiddelde Golfhoogte: In de meeste van de tot nu toe beschouwde zones variëren de hoogtes van de golven van 0,5 tot 1,5 meter en als gevolg daarvan blijven zeilen en wateractiviteiten veilig en plezierig.

Golfhoogte op Open Zee: Tijdens de winter en bij de steigers van de open zee kunnen de golfhoogtes in sommige gevallen boven de 5 meter uitkomen door de sterke winden, die in dit gebied vaak voorkomen.

Dit maakt de Adriatische Zee mogelijk het meest bevaarbare deel van de Middellandse Zee met relatief lagere golfactiviteiten, wat helpt om het hele jaar door zeilers, zwemmers, avonturiers en liefhebbers van de meeste wateractiviteiten aan te trekken.

Haaien in de Middellandse Adriatische Zee

Sommige soorten haaien kunnen worden waargenomen in de Adriatische Zee, waaronder maar niet beperkt tot: de Grote Witte Haai, blauwe haai en voshaai gladde hondshaai.

Haaiensoorten: Hoewel er enkele grote soorten haaien bestaan, zijn haaienaanvallen uiterst zeldzaam, want het laatste geregistreerde incident in Kroatië was in het jaar 2008, terwijl de laatste dodelijke haaienaanval dateerde uit het jaar 1974.

De haaienpopulatie van de Middellandse Adriatische Zee is over het algemeen zachtaardig en waarnemingen zijn zeldzaam, waardoor het een veilige omgeving is voor zwemmers en duikers. Deze wezens zijn echter van vitaal belang voor de mariene voedselketen van de Adriatische Zee, omdat ze helpen de ecologische balans te behouden door de populaties van andere zeedieren te beheersen.

Klimaat en weer op de Adriatische Zee

Het klimaat aan de Adriatische Zee is typisch mediterraan, met milde regenachtige winters en hete en droge zomers. De luchttemperatuur verandert afhankelijk van het gebied. Zo kunnen zomertemperaturen in juli oplopen tot 34°C in het noordelijke deel, terwijl ze in het zuidelijke deel zelfs tot 38°C kunnen oplopen. In de winter worden de koudste temperaturen waargenomen in de noordelijke Adriatische Zee (zelfs tot -16°C), terwijl ze in het zuidelijke deel niet boven de +6°C zullen uitkomen.

Weersomstandigheden in de Adriatische Zee worden beïnvloed door de algemene weersituatie in de Middellandse Zee en lokale klimaatomstandigheden. Over het algemeen heersen lichte tot matige winden met weinig stormen tot juni. In juli en augustus treedt er een periode van kalmte in en zijn stormen frequenter. Vanaf september zijn de winden weer sterker. 

Winden op de Adriatische Zee

De bura (bora) en de jugo (scirocco) zijn de belangrijkste winden op de Adriatische Zee. Ze heersen in de winterperiode van september tot mei. De overheersende wind in de zomer is de maestral. Hieronder kunt u een korte samenvatting van de winden op de Adriatische Zee bekijken, maar we hebben ook een uitgebreide gids over de winden van de Adriatische Zee voorbereid.

Bura

De bura is een koude en droge noordoostelijke wind. Het waait vanaf het continent, d.w.z. vanaf de oostelijke kant van de Adriatische Zee naar de open zee en brengt helder weer. Het begint abrupt en waait in vlagen naar de zee. Het is het sterkst in het Velebit-kanaal en de Golf van Triëst. De afbeelding toont typische "bura"-corridors: (1) Golf van Triëst, (2) Kvarner, (3) Velebit-kanaal, (4) Sibenik, (5) Split - Makarska, (6) Peljesac en (7) Dubrovnik. In de zomer waait de bora als een lokale wind en duurt slechts een paar dagen. In de winter kan het tot twee weken aanhouden.

Jugo

De jugo is een warme, vochtige oostzuidoostelijke wind. Het gaat gepaard met zware bewolking en regen. Het is geen plotselinge wind zoals de bora, omdat het 36-38 uur duurt om zich te ontwikkelen. Het waait door de hele Adriatische Zee. In de zomer kan het als een lokale wind verschijnen en is het vaker in het zuidelijke deel van de Adriatische Zee. Tussen maart en juni waait het ook in de noordelijke Adriatische Zee.

Maestral

De maestral is een lokale westelijke wind die vanaf de zee waait, meestal in de zomer. Het begint meestal tussen 10 en 11 uur 's ochtends en bereikt zijn grootste kracht tussen 2 en 3 uur 's middags om bij zonsondergang te gaan liggen. Het brengt goed weer. Het gaat meestal gepaard met witte wolken. Terwijl bura en jugo elk op hun eigen manier zeilers opwinding en uitdaging bieden, garandeert maestral puur plezier waarbij je je zonder angst aan de zee kunt overgeven.

Andere winden

De burin, een noordoostelijke wind, waait in de zomer vanaf het vasteland, meestal 's ochtends. De tramontana is een soort bora; het is een noordelijke wind. Een andere soort bora is de oostelijke Levante. Pulenat waait vanuit het westen en lebić vanuit het zuidwesten. De nevera, een gewelddadige westelijke wind, komt als een storm of vlaag. In de zomermaanden zijn stormen in de Adriatische Zee plotseling en gewelddadig en veroorzaken ze een kortstondige deining. De Adriatische stormen hebben een voordeel: ze duren niet lang en sommige laten aangenaam koele lucht achter. Tijdens perioden van hoge druk heeft de Adriatische Zee ook het klassieke ritme van winden: winden van het land tijdens de nacht en van de zee tijdens de dag.

Weerrapporten

De kust radiostations zenden meerdere keren per dag weerrapporten uit in het Kroatisch en Engels. De rapporten bevatten een algemeen weerbericht, berichten en de voorspelling voor de komende 24 uur. Weerrapporten worden uitgezonden op de volgende UTC-tijden (UTC + 1 uur = CET; CET + 1 uur = CE zomertijd):

• Rijeka Radio VHF Kanaal 24 – 05:35, 14:35, 19:35
• Split Radio VHF Kanalen 21, 23, 07, 28 – 05:45, 12:45, 19:45
• Dubrovnik Radio VHF Kanalen 04, 07 – 06:25, 13:20, 21:20

Zeilomstandigheden op de Adriatische Zee per regio

Zeilomstandigheden in Istrië

Zeilomstandigheden in Kvarner

Zeilomstandigheden in Noord-Dalmatië

Zeilomstandigheden in Centraal-Dalmatië

Zeilomstandigheden in Zuid-Dalmatië